Ośrodek Rehabilitacyjno-Edukacyjno-Wychowawczy ma opracowane w oparciu o Statut OREW Procedury diagnozy: medycznej, psychologicznej, logopedycznej i pedagogicznej jakim podlega nowo przyjęte dziecko zostały opracowane przez specjalistów pracujących w placówce.
Metody i formy pracy jakie wykorzystuje się podczas zajęć dostosowane są do indywidualnych potrzeb i możliwości każdego ucznia. W pracy nauczyciele - terapeuci korzystają z uznanych w oligofrenopedagogice metod i pomocy dydaktycznych. Nie istnieje żadna, jedynie słuszna metoda czy koncepcja, ponieważ każda posiada dobre i słabe strony. Nauczyciel, wychowawca zawsze będzie napotykał różne problemy, których rozwiązanie wcale nie jest oczywiste i nie przychodzi bez wysiłku, lecz istotne jest już samo poszukiwanie drogi do celu, jakim jest pokonanie barier rozwojowych dziecka upośledzonego. Każda aktywność dziecka jest wzmacniana pozytywnie, podkreślana jest jego przydatność i znaczenie w grupie i akceptacja dla jego cech indywidualnych
Aby zajęcia były atrakcyjne dla uczniów podczas zajęć indywidualnych i grupowych wykorzystujemy różne metody i formy pracy, np.:
- Muzykoterapię
- Zajęcia na krytej pływalni.
- Komunikację alternatywą (gesty Coghamo, piktogramy, komunikatory, itp)
- Dogoterapia
- "Dotyk i komunikacja" oraz programy Aktywności Knillów
- Metodę Ruchu Rozwijającego V. Scherborne
- Zabawy w materiałach przekształcalnych
- Muzykę z rytmiką oraz trening słuchowy
- Ćwiczenia oddechowe i relaksacyjne
- Metodę ręki kierowanej Affolter
- Dramę, proste formy teatralne
- Aromaterapia
- Zajęcia na pływalni
- Kinezjologię Edukacyjną Dennisona
- Ćwiczenia usprawniające samoobsługę żywieniową oraz trening czystości
- Stymulację polisensoryczną
- Metodę A.Tomatissa
Jedną z metod skutecznego oddziaływania dydaktyczno-wychowawczego w klasach edukacyjno-terapeutycznych jest metoda Ośrodków Pracy. Pozwala ona łączyć działania rewalidacyjne i dydaktyczne. Jest to szczególnie ważne ze względu na specyficzne właściwości psychofizyczne uczniów z upośledzeniem umysłowym, którzy mają duże trudności w różnicowaniu, uogólnianiu, abstrahowaniu, wiązaniu logicznych całości, tworzeniu nowych pojęć, wnioskowaniu, samodzielnym myśleniu, orientacji w nowej sytuacji.
Realizacja metody polega na zaplanowaniu na miesiąc ośrodków pracy, czyli tematów tygodniowych, które rozbijają się na dzienne. Tematy te są ujęte w plany pracy, opracowanym w oparciu o wyodrębnione etapy tj. obserwację, kojarzenie, rozwiązywanie problemów, ekspresję.
Treści nauczania obejmują tematykę związaną ze środowiskiem społeczno-przyrodniczym w obrębie następujących działów tematycznych:
1 . Pory roku i związane z nimi zmiany w przyrodzie oraz zajęcia przyrodnicze,
2. W szkole i w klasie, otoczenie szkoły, droga do szkoły,
3. Rodzinny dom dziecka, życie w rodzinie, mieszkanie,
4. Rodzinna miejscowość i okolice, urzędy, zajęcia ludzi, zabytki, itp.,
5. Tematyka okolicznościowa związana ze świętami i innymi aktualnymi wydarzeniami.
W realizacji każdego ośrodka pracy obowiązują następujące zasady postępowania:
- poznawanie ludzi i zwierząt w ich naturalnym środowisku;
- jak najdalej idąca wielostronna konkretyzacja przedmiotów i zjawisk;
- ciągłość tematyki i stopniowanie trudności;
- dostarczanie małej ilości wrażeń przy każdej obserwacji;
- pozostawienie dziecku dużej ilości czasu na obserwowanie;
- wdrażanie ucznia do samodzielności poznawczej;
- stosowanie obserwacji kierowanej wtedy, kiedy dzieci nie zwracają uwagi na charakterystyczne właściwości przedmiotów czy zjawisk;
- wyróżnianie najistotniejszych cech przy dokonywaniu syntezy;
- odnawianie wiadomości przy innych ośrodkach pracy;
- uwzględnianie charakterystycznych cech i propozycji przedmiotów w modelowaniu i innych pracach ręcznych.
